Ceny Transferowe

Protokół Kontroli

O książce


Priorytetowym celem, który przyświeca autorom niniejszej książki, jest wzbudzenie zainteresowania zagadnieniem cen transferowych oraz zwiększenie świadomości Czytelnika w tym obszarze. Powyższe nie oznacza jednak, że krąg potencjalnych odbiorców został ograniczony do osób, których dotychczasowy kontakt z tematem, jakim jest transfer pricing, był znikomy.

Autorzy poruszone w książce zagadnienia ubrali w innowacyjną formę quasi-protokołu kontroli. Zabieg ten miał poniekąd uczynić przekaz bardziej atrakcyjnym, jednak przede wszystkim miał on za zadanie uwypuklić związek i „przenikanie” dyscypliny cen transferowych z opodatkowaniem przedsiębiorcy. Wskazanie tego związku i przedstawienie skutków podatkowych stosowania cen transferowych w opinii autorów (dalej występujących również jako kontrolujący) może stanowić wartość dodaną dla osób, które mają doświadczenie w zakresie cen transferowych, przedsiębiorców, księgowych oraz pracowników administracji podatkowej. W pierwszej części książki przedstawiono otoczenie proceduralne, w którym przeprowadzany jest proces analizy cen transferowych. Następnie wskazano na kilka aspektów praktycznych, m.in. konsekwencje nieprzedłożenia dokumentacji podatkowej, przykładowy katalog dokumentów, o jakie mogą występować kontrolujący.

Autorzy przywołali tezy z orzecznictwa i doktryny naukowej. Przedstawiono również rozbudowaną, hipotetyczną analizę funkcjonalną przedsiębiorstwa (wraz z aktywami i ryzykiem), wycenę rynkowości opłat za wartości niematerialne i prawne (licencje oraz znak towarowy), jak i wycenę rentowności przedsiębiorstwa (benchmarking study), która w wielu miejscach opatrzona jest dodatkowymi praktycznymi komentarzami.

Najważniejszą część książki stanowi quasi-protokół z kontroli, który dzięki temu, że przypomina swoją strukturą i językiem protokół kontroli podatkowej, umożliwił w sposób syntetyczny i logicznie spójny przedstawienie możliwej metodologii badania cen transferowych.

W tym miejscu należy podkreślić, że badanie cen transferowych w wielkim skrócie polega na poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie, czy ceny stosowane w transakcjach realizowanych pomiędzy podmiotami powiązanymi są cenami rynkowymi. Z tego względu zaprezentowana metodologia nie stanowi „przywileju” kontrolujących, lecz ze względu na dążenie do odpowiedzi na uniwersalne pytanie o rynkowość warunków transakcji może być stosowana przez każdego, kto chciałby uzyskać na nie odpowiedź. Dzięki tej „uniwersalności” książka ta może się okazać pomocna przedsiębiorcom czy księgowym przy ustalaniu cen w transakcjach zawieranych między podmiotami powiązanymi. Książka z pewnością okaże się wartościowa również dla przedstawicieli aparatu skarbowego, szczególnie urzędników zajmujących się kontrolami i postępowaniami w przedmiocie podatków dochodowych.

W głównej części książki zaprezentowane zostały analizy ekonomiczne (zwane często benchmarkingiem czy studium porównawczym) opisujące etapy wyceny i przykładowe metodologie wyliczenia zakresu rynkowego z wyznaczeniem godziwej wartości rynkowej dla takich transakcji jak: wycena wartości opłaty licencyjnej za korzystanie ze znaku towarowego oraz licencji produkcyjnych, jak również wyznaczenie rentowności przedsiębiorstwa na przykładzie wskaźnika zwrotu z aktywów ROA. Autorzy przedstawili również niektóre słabe punkty studium porównawczego przedstawionego przez podmiot kontrolowany, przez zakwestionowanie w nim niektórych kryteriów typowania, wartości i wskaźników wskazanych w analizach ekonomicznych (benchmarkingach).

Autorzy, chcąc wzbogacić książkę i uczynić ją bardziej wartościową, w „załączniku do protokołu” umieścili opracowanie dotyczące niezwykle istotnego zagadnienia w cenach transferowych, a mianowicie porównywalności, które zostało sporządzone na podstawie publikacji Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), oraz zebranych i dostępnych opracowań różnych administracji podatkowych zaangażowanych w problematykę cen transferowych.

Zapraszając do lektury, autorzy pragną podkreślić, że celem książki nie jest zobrazowanie technik pracy organów kontrolnych, lecz zaprezentowanie w sposób syntetyczny i spójny sposobu poszukiwania odpowiedzi na uniwersalne pytanie, czy warunki w transakcjach między podmiotami powiązanymi są zgodne z zasadą ceny rynkowej. Między innymi ze względu na dążenie do wspomnianej uniwersalności postępowanie prowadzone jest przez fikcyjny organ kontroli podatkowej, a właściwym dla podatnika organem jest naczelnik fikcyjnego „Bałtyckiego Urzędu Skarbowego”.

Główne podmioty
występujące
w sprawie


Państwowe Zakłady Produkcji Chemii Gospodarczej – przedsiębiorstwo utworzone w połowie lat 50 – tych XX wieku. Produkty PZPCG cieszyły się uznaniem krajowego konsumenta. Jednakże dokonana transformacja ustrojowa i otwarcie rynków mające miejsce na początku lat 90 – tych, okazały się być zbyt trudną próbą. Niepowtarzalną szansą dla PZPCG było zainwestowanie w zakład kapitału przez Grupę LeeLee i towarzysząca temu przedsięwzięciu restrukturyzacja.

LeeLee Polska Sp. z o.o. - spółka zależna, podmiot należący do Grupy LeeLee. Duża polska spółka zajmująca się produkcją oraz dystrybucją kosmetyków i środków higieny. LeeLee Polska wykorzystuje w procesach produkcji znaki towarowe oraz licencje LeeLee Legal S.á.r.l. Posiada własne sklepy z salonami piękności Glamour. Jest właścicielem znaku towarowego oraz licencji na produkcję nowoczesnego naskórka biologicznego BioDerma.

LeeLee Polska Oddział Sp. z o.o. - spółka zależna od LeeLee Polska sp. z o.o., podmiot odpowiedzialny za rozwój, produkcję i dystrybucję naskórka biologicznego BioDermy.

LeeLee Polska Dystrybucja w likwidacji Sp. z o.o. - spółka likwidowana stanowi pozostałość po archaicznej strukturze dystrybucyjnej PZPCG. Podmiot nie prowadzi działalności operacyjnej.

LeeLee DE GmbH - jedna ze spółek zależnych z siedzibą w Niemczech zajmująca się działalnością dystrybucyjną w grupie LeeLee. Prowadzi dystrybucję całej gamy produktów Grupy LeeLee. Spółka posiada centra dystrybucyjne na rynku polskim oraz europejskim. Główny odbiorca produktów marki LeeLee od LeeLee Polska sp. z o.o..

LeeLee Sui – spółka matka z siedzibą w Szwajcarii, główna spółka z grupy, właściciel bezpośredni lub pośredni pozostałych podmiotów w grupie LeeLee.

LeeLee Legal S.á.r.l - spółka zależna, z siedziba w Luksemburgu, założona zgodnie z prawem Księstwa Luksemburg, zajmująca się zarządzaniem własnością intelektualną grupy LeeLee. Licencjodawca znaków towarowych, licencji oraz pozostałych wartości niematerialnych i prawnych.